Terug naar Chili

Vanaf San Martín de los Andes in Argentinië, ben ik weer teruggegaan naar Chili. Mijn eerste bestemming in Chili was Pucón, een kleine plaats omringd door meren en vulkanen. Omdat de enige bus naar Pucón al om 6 uur 's ochtends vertrok, kwam ik er ook al redelijk vroeg aan. De bedoeling was om 's middags nog even een bezoekje te brengen aan de hot springs, maar vlak voordat ik zou vertrekken kwam ik erachter dat ik mijn zwembroek kwijt was. Uiteindelijk heb ik dus maar rustig de stad wat verkend en de hot springs een dag uitgesteld. De volgende dag heb ik een nieuwe zwembroek gekocht en ben alsnog gegaan. Na afloop was ik helemaal uitgerust voor de uitdaging die de volgende dag zou volgen: de beklimming van de Villarrica vulkaan. 

Om half zeven 's ochtends moest ik me melden en niet veel later vertrokken we met een groep van zeventien toeristen en zes gidsen richting de vulkaan, die zo'n 20 kilometer van Pucón ligt. Deze vulkaan is een van de actiefste vulkanen van Chili en er komt constant rook uit. We begonnen de beklimming op 1400 meter. Hier konden we kiezen om eerst een stukje tot 1800 meter met een stoeltjeslift te gaan of ook het eerste stuk te klimmen. Aangezien ik wel vertrouwen had in mijn conditie en ik de stoeltjeslift nogal duur vond, besloot ik te gaan klimmen. Ik bleek de enige te zijn die dit ging doen, wat inhield dat ik ook een privégids had voor het eerste deel. Het eerste deel van de klim ging vrij snel, en al vrij snel kwamen we bij de eerste sneeuw. Ik kreeg uitleg over het gebruik van de ijspriem en niet veel later hadden we de rest van de groep ook weer bijgehaald en moest ik mijn crampons onderdoen. Het laatste deel van de klim was over ijzige sneeuw en soms behoorlijk steil, maar na 3,5 uur klimmen kwamen we aan op de top van de vulkaan op 2847 meter. We waren de eerste groep van de dag die de vulkaan bereikten, dus het was nog erg rustig. Het uitzicht was prachtig. Er was amper bewolking en ook was er weinig wind, waardoor het niet koud was. We konden in de krater kijken waaruit giftige dampen kwamen die je liever niet wilde inademen. De weg naar beneden ging erg snel, we gingen namelijk glijdend naar beneden. Soms met en soms zonder pannenkoek. We sloten de dag af met een drankje op een dakterras met uitzicht op de vulkaan die we zojuist beklommen hadden.

De laatste dag in Pucón heb ik een rondje gefietst. Ik ben naar het Lago de Caburgua en de Ojos de Caburgua geweest. De Ojos de Caburgua zijn een aantal watervallen, die erg mooi in een bos gelegen waren. De terugweg ging over een onverharde weg die behoorlijk op en neer ging. Aan het einde waren mijn benen helemaal kapot (waarschijnlijk vooral ook nog door de beklimming gisteren) en kwam ik amper meer vooruit, maar gelukkig heb ik Pucón weer kunnen bereiken.

's Nachts ging ik met een nachtbus door naar Santiago, waar ik om half zeven 's ochtends al aankwam. De eerste dag heb ik hier met een gratis stadstour de stad verkend. Ik was blij om na weken met alleen maar kleine plaatsen weer eens in een grote stad te zijn. Uiteindelijk ben ik slechts twee dagen in Santiago gebleven. De tweede dag ben ik naar een museum over Chili in de periode tussen 1973 en 1990 geweest, toen het land onder leiding stond van dictator Pinochet. Ook ben ik nog naar een uitzichtpunt met een vrij tegenvallend uitzicht geweest. Omdat er veel smog boven Santiago hangt was er niet heel veel te zien.

Vanaf Santiago ben ik doorgegaan naar Valparaíso, kortgeleden nog in het nieuws vanwege een grote brand. Gelukkig was hier weinig van te zien en is het prachtige historische deel van de stad niet aangetast. De ligging van Valparaíso, op 42 heuvels, is erg bijzonder. Straten zijn erg steil en veel mensen maken gebruik van een soort kabeltreinen om de heuvels op te gaan. Ook hier heb ik de eerste dag weer een stadstour gedaan. Op mijn tweede en laatste dag in Valparaíso ben ik naar een van de huizen van Pablo Neruda gegaan. Pablo Neruda is een Chileense dichter en nobelprijswinnaar, die een aantal bijzondere huizen in Chili had. De inrichting van het huis was intact gelaten en vanuit het huis had je een prachtig uitzicht over de stad.

De volgende ochtend ging ik terug naar Santiago, om vanaf daar een bus naar Calama te nemen. Vanaf daar ben ik direct doorgereisd naar San Pedro de Atacama. Deze reis van ongeveer 30 uur bracht me naar de droogste woestijn ter wereld: de Atacamawoestijn. Op sommige plaatsen in deze woestijn is nog nooit regen geregistreerd. De eerste avond hier ben ik vlak buiten het dorp, bij een aantal telescopen, gaan sterrenkijken. Omdat het hier zo droog is, is het hier ook erg helder. Het feit dat er ook geen maan was, betekende dat vandaag een ideale dag was. Door de telescoop bekeken we een aantal sterren, planeten, nevels en melkwegstelsels. Dit alles onder begeleiding van een erg enthousiaste gids, die ons van alles over het heelal vertelde.

De volgende twee dagen ben ik gaan fietsen. De eerste dag een kort tochtje, waarbij ik een aantal Chilenen tegenkwam die me uitnodigden om de volgende dag mee te gaan naar de Laguna Cejas. Ik besloot dit te doen, dus fietsten we de volgende dag naar de Laguna Cejas. Het eerste deel van de fietstocht was makkelijk over een asfaltweg, maar het laatste deel was onverhard en met veel zand. Aangekomen bij het meertje bleek dat we flink om waren gefietst. Onze route was 30 kilometer, terwijl de korte route slechts 20 kilometer was. De Laguna Cejas is een klein meertje met erg zout water, waardoor je erin blijft drijven. Naast erg zout was het water ook erg koud, maar ik ben toch even gaan zwemmen. Dit was een erg vreemde ervaring. We zijn nog doorgefietst naar wat andere meertjes met onder andere flamingo's. Tijdens de terugweg, waaraan we iets te laat waren begonnen, werd het op een gegeven moment donker. Niet erg prettig in de kale donkere woestijn. We waren enigszins verdwaald, maar gelukkig waren er een paar huizen in de buurt waar we naar de weg konden vragen. Na bijna 75 kilometer te hebben gefietst kwamen we weer veilig terug in San Pedro.

Inmiddels ben ik weer terug in Salta, Argentinië, waar ik ruim een maand geleden ook al was. Vanaf hier ga ik door naar een volgend land: Paraguay.